“Is het nou te veel?” Het eindeloze twijfelen bij angst en paniek

12 feb “Is het nou te veel?” Het eindeloze twijfelen bij angst en paniek

Ik weet nog dat ik dacht: Ik ga het gewoon doen. Ik ga een avondje naar mijn vriendinnen. Gewoon weer even normaal doen. Gewoon weer even mezelf zijn.
Ik voelde me op zich oké voordat ik vertrok. Misschien een beetje spanning, maar ach, dat was normaal toch? Gewoon negeren, niet te veel over nadenken.

Maar toen ik daar was…

Mijn hart begon sneller te slaan. Mijn hoofd voelde ineens zwaar. Alsof ik niet helemaal in de kamer was, alsof alles net een tikkeltje te fel, te luid, te veel was. Mijn vriendinnen lachten en kletsten, en ik probeerde mee te doen. Maar ondertussen voelde ik elke sensatie in mijn lichaam alsof er een alarm afging. Waarom voel ik me zo? Had ik niet moeten gaan? Was dit te veel?

En daar begon het.

De twijfel.

De volgende dag zat ik vast in een eindeloos gesprek met mezelf:
Zie je wel, ik was er nog niet klaar voor.
Misschien moet ik dit soort dingen nog even vermijden.
Of had ik gewoon iets anders moeten doen die dag?
Was het nou wél of niet te veel?

Maar het gekke is: de keer daarna ging ik niet, omdat ik bang was dat ik me weer zo zou voelen. En raad eens? Toen voelde ik me dáár weer rot over.

Toen besefte ik iets.

Het probleem was niet de avond bij mijn vriendinnen. Het probleem was niet dat het “te veel” was. Het probleem was dat ik dacht dat ik áltijd moest weten wat wel en niet goed voor me was. Dat ik geen fouten mocht maken. Dat ik pas iets kon doen als ik zeker wist dat het goed zou gaan.

Maar die zekerheid… die bestaat niet.

Soms voelt iets oké en soms niet. Soms krijg je last, soms niet. Dat betekent niet dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt. Het betekent gewoon dat je lichaam nog aan het leren is.

Ik leerde dat ik niet moest stoppen met leven omdat ik niet altijd kon voorspellen hoe ik me zou voelen. Ik hoefde niet overal een conclusie uit te trekken. Ik hoefde niet áltijd te weten of iets te veel was.

Want soms is de enige manier om daarachter te komen… door het gewoon te doen. En dan niet om perfect te presteren, maar om te leren dat het niet erg is als het soms ongemakkelijk voelt.

Dat gaf me rust.

En ik hoop dat het jou dat ook geeft🤎