22 dec ‘Wat deed jij om de dag door te komen?’
Deze vraag krijg ik regelmatig. En mijn antwoord is dan👇🏻
Uuhhh overleven. Zodra het ochtend werd, was het gelijk drama. Mijn hoofd ging aan nou ja die stond aan de hele nacht aan. Want ik sliep de eerste tijd amper. Ik had de zwaarste slaaptabletten maar die deden niks. De spanning in mijn hele systeem was zo hoog daar hielp niks tegen. Het was gewoon de dag en nacht uitzitten.
Ik was vooral aan het hopen dat de onrust niet om zou slaan in paniek. Ik hoopte dat ik niet ging flauwvallen. Ik hoopte dat ik weer kon eten. Ik hoopte dat ik een beetje plezier zou kunnen ervaren. Ik hoopte dat ik een beetje zou kunnen genieten van de kleine dingen. Maar nee, het was vooral eenzaam, eng en zwaar.
Ik probeerde af en toe een wandeling te maken zodat ik me iets minder eenzaam voelde. Dan had ik het idee dat ik nog iets van een sociaal moment op de dag had. Want sociale activiteiten waren er niet bij. Ik kon ook geen visite ontvangen. Ik had genoeg aan mezelf en alles wat ik dacht en voelde. Ik had geen hobby’s dus ik had geen idee hoe ik de tijd kon doden.
Maar lieve mensen, het is goed gekomen. Er was ook geen andere optie in mijn hoofd. Ik dacht elke dag:
‘Dit kan niet mijn leven zijn.’
En daar had ik gelijk in. Want het leven is niet bedoeld om te lijden. Het leven is om te leren en dat heb ik gedaan🤎
Geen reactie's