20 mrt Je kunt altijd meer.

Je kunt altijd meer.

Ik wil vandaag even een aantal dingen over mezelf delen die je misschien nog niet wist. Vooral om te laten zien dat alles mogelijk is. En om je laten voelen dat je niet alleen bent in wat je nu ook denkt of ervaart.

• Ik vond het vroeger altijd lastig om vriendinnen groepjes te hebben. Ik wist toen nog niet waarom en kon daar altijd jaloers op zijn. Ik was vroeger ook altijd jaloers op mijn vriendinnen omdat hun wel een opleiding waren gaan volgen. Ik durfde dit nooit omdat ik last had van faalangst. Ik was altijd trotser op hun dan op mezelf.

• Ik heb vanaf mijn 13de jaar alleen maar relaties gehad omdat ik niet alleen kon zijn. Ik hing altijd heel erg aan de ander en kon altijd jaloers zijn op meiden die dan met vriendinnen op vakantie gingen.
• Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 jaar oud was. Ik ben toen bij mijn vader gaan wonen omdat ik het zielig voor hem vond. Ik dacht dat hij niet wilde scheiden maar dat verhaal bleek heel wat jaren later anders te zijn. ( Er werd niet over gepraat dus dat verhaal had ik er zelf van gemaakt)
• Ik zag altijd het goede in iedereen behalve in mezelf. Ik was aan pleasen omdat ik aardig gevonden wilde worden. Ik zei altijd maar Ja omdat ik bang was dat de ander mij anders niet leuk zou vinden. Ik durfde nooit mijn grenzen aan te geven omdat ik bang was dat ik die ander zou kwetsen.
• Ik lachte altijd alles maar weg zodat niemand zag wat ik echt voelde. En natuurlijk zodat ik het zelf ook niet hoefde te voelen. Niemand zag de postnatale depressie/angststoornis ook bij mij aankomen omdat ik altijd zo vrolijk was.

• Ik heb 15 jaar productiewerk gedaan omdat ik niks anders durfde te doen. Ik geloofde niet in mezelf dus ik maakte er maar het beste van door mijn humor in te zetten. Ik twijfelde overal over, ik maakte me zorgen over de kleinste dingen en ik was ontzettend onzeker. Ik was eigenlijk nooit echt mezelf. En ik zie achteraf pas hoeveel energie dat eigenlijk gekost heeft.

• Alweer bijna 10 jaar geleden kreeg ik een postnatale depressie/ angststoornis na de bevalling van mijn tweede dochter. Ik durfde niet meer alleen te zijn, ik kon niet slapen, niet eten, ik had de hele dag het idee dat ik flauw kon vallen en er kwamen zelfs gedachtes omhoog zoals: ‘Als dit het leven is dan laat maar!’
• Maar gelukkig kon ik mezelf elke dag weer een schop onder mijn kont geven omdat ik twee kinderen had om voor te zorgen. Ik moest van de angst af. Ik moest weer normaal kunnen leven. En daar heb ik heel hard voor gewerkt. Ik wil die periode nooit meer overdoen maar ik ben er nu wel dankbaar voor. Want ik heb mezelf terug gevonden. En dan bedoel ik de Nanda die geloofd en houdt van zichzelf.

• En daarom doe ik nu wat ik doe. Ik weet hoe het anders kan. Ik weet hoe het voelt om echt jezelf te kunnen zijn. Ik weet nu hoe het is om echt kracht van binnenuit te voelen. Ik weet nu wat echte rust voor je kan doen.

  En natuurlijk heb ik ook nog mijn oefeningen in het leven maar die bekijk ik nu heel anders waardoor niks meer aanvoelt als een ‘probleem’.

  Liefs Nanda

Mocht je meer willen weten of leren, klik dan op deze link.

Een korte video van mij voor jou.